زندگی فلسفی غریزی لیلا

اما بطور کلی اگر به دنبال آدمهای ایده آل تو این نوشته ها باشیم باید بگم به سختی میشه(نه اصلا بلکه به سختی) چنین چیزی را از طریق نوشته و جستجو در وبلاگها بدست آورد.

دنیای مجازی وبلاگها محل تراوشات افکار انسانهای ایده آل نیست. شاید اکثر ما که در اینجا هستیم بخاطر دست و پا زدن در دنیا و دغدغه های فکری مون هست که اینجا حضور پیدا کردیم. البته گاهی تفکرات انسانهای ایده آل را هم بروز میدیم و نوشته های عالی ای میشه در وبلاگها پیدا کرد اما آن بار را شاید نداشته باشه.

تصور میکنم دنیای مراد و مریدی هم بخاطر همبار شدن با انسان مورد تائید ما بوده.

همراهی با طبیعت گردش انرژی را در ما ایجاد میکرده و انسداد گردش انرژی هست که هر نوع بیماری را تولید میکنه. با طبیعت رفتن هم ما با طبیعت هم بار می شیم.

گردش زندگی و جریانات فکری انسان موفق در زندگی و مارپیچهای خودش در حال زندگی و جریان وگردش هست و فقط میشه پاره هایی از این تفکرات را در نوشته ها و گفته های اونها دید.

عمق زندگی انسانها هیچ وقت با ظاهرشون و گفته هاشون درک نمیشه اما شاید با حضورشون بشه درکشون کنیم.

حضور یافتن در کنار انسانهای بزرگ مثل لمس کردن دو ناخودآگاه با هم هست.

مثل دست و پنجه نرم کردن دو موجود با یکدیگر.

مثل ورز دادن ناخودآگاهمون. البته باید از قبل بدونیم که قراره انسان متفاوتی را تجربه کنیم وگرنه بدون آمادگی و حضور واقعی حتی بزرگترین انسانها هم کوچکترین تاثیری روی ما ندارند. مثلا اگر به اپرا بریم و توقع یاد گرفتن رانندگی را داشته باشیم خب چیزی عایدمون نخواهد شد.

هر چیزی که به گردش ما کمک کنه میتوانه جریان ایجاد کنه میتوانه زندگی تولید کنه. البته اگردنبال زندگی باشیم.