زندگی فلسفی غریزی لیلا

اما الان میفهمم چایی خوردن با مامان چه لذتی داره. روز دفاع پایان نامه ام از مامان خواستم همراهم باشه٬ البته این جلسه قویتر از جلسات کنفرانسم پیش نرفت٬ حتی خواهرزاده ام که قرار بود فیلمبرداری کنه هیچ تصویری از مامان نگرفته اما اون جلسه برای من متفاوت هست انگار یک درخت کهنسال ببری وسط جلسه و در نتیجه هوا خوب بشه و گنجشکهاهم پرواز کنند.

انگار مسیری که انسان طی سالها میگذرونه باعث میشه یه بویی بگیره مربوط به همان مسیرها. اگر مسیرهای خوبی را گذرونده باشه بوی خوبی میده اگر مسیرهای بدی را گذرانده باشه بوی بد. اما بهرحال بطور کلی یک آدم کهنسال یه حس قدرتمندی را همراه خودش داره. روح و انرژی خاصی را داره همراه خودش حمل و نقل میکنه. هر قدر هم آدم بدی باشه تجربیاتش یک شکل طبیعی و بکر را همراه میکنه.

خصوصا اگر این آدم کهنسال فرزندانی هم داشته باشه٬ هر آدمی هستید هر قدر خوب یا بد اگر دوست دارید برای بعضی از آدمها ارزشمندترین باشید بهتره بچه دار بشید. حتی اگر والدین خیلی خوبی هم نباشید باز هم ارزشمند هستید.

تصور میکنم بچه دار شدن یک معجزه هست. حالا هر قدر ما پخته تر باشیم این معجزه ارزشمندتر میشه.

بچه دار شدن یعنی خلق کردن یعنی خلاقیت٬ یعنی تولیدمثل٬ این معجزه ست چون گرانترین ماشینها هم نمیتوانند مانند خودشون را تولید کنند در حالیکه بی ارزشترین موجودات و حشرات هم میتوانند از خودشون تولید کنند و این خیلی بی نظیره. به این معنی که همین اندازه که متولد شدیم حقوقی داریم٬ اولین حق و بزرگترینشون: زندگی کردن دومین: ازدواج سومین: تولید مثل چهارمین: خلق کردن و خلاقیتهای دیگه.

و در انتها یک دستاورد:

اگر میخواید مطمئن بشید که شخصی که به شما علاقه داره٬ علاقه اش واقعی هست یا نه ببینید چقدر برای خودش ارزش قائل هست اگر برای خودش ارزش قائل نیست در واقع هیچ انسانی را قابل ارزش نمیتوانه بدونه و برای هیچ کسی هم ارزش قائل نیست بنابراین مسلما میخواد از شما استفاده ای ببره اگر برای شما اون شخص استفاده ای داره که هیچ اگر نداره بهرحال باید بدونید علاقه اون واقعی نیست حتی اگر خودش هم فکر کنه عاشق شماست.